Leterme, Dehaene, Van Rompuy...
Het lijstje prominente CD&V - politici dat zijn tanden stukbeet op de regeringsonderhandelingen wordt dag na dag indrukwekkender. Zelfs de zozeer geprezen éminence grise Herman Van Rompuy bleek niet in staat de grillige communautaire kliffen te omzeilen met het logge schip der Belgische staat. Zijn besloten werkwijze kon nochtans niet genoeg gelauwerd worden. Men noemde het uitblijven van perslekken een teken van vooruitgang en staatsmanschap. Opnieuw wordt het christen-democratische aureool van 'deugdelijk bestuur' hardhandig doorprikt: men communiceerde niets, omdat er niets te communiceren viel.
Geen wonder: met een woeste schare Vlaamse piraten in de rug kan CD&V zich geen werkelijk Belgische houding permitteren. Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Christus blijkt eens te meer het motto van de Vlaamse scherpslijpers van de NV-a, die reden te over hebben om in hun vuistje te lachen. Hoe langer de onderhandelingen aanslepen, hoe luider zij het failliet van België uitschreeuwen. Met paardenkleppen zo groot als Vlaamse vlaggen stormen de separatisten naar hun grootste flater sinds het kelderen van het Egmontpact: een splitsing van België.
Vlaanderen stelt economisch immers niets voor, buiten het Belgische kader. Enkele redenen hiertoe:
-Geregeld onderzoek toont aan dat België en Brussel waardevolle merknamen en economische aantrekkingspolen zijn. Vlaanderen zelf is internationaal volslagen onbekend.
-Dagelijks trekken 200.000 Vlaamse pendelaars richting Brussel om er te werken. Europeesrechterlijk geldt het beginsel dat personenbelasting verschuldigd is in het werkland en niet in het woonland, wat een significante verarming van Vlaanderen tot gevolg zou hebben.
-Wallonië geldt als belangrijkste afzetmarkt voor vele Vlaamse bedrijven. Deze inkomsten zullen wegvallen bij een gerealiseerde splitsing, gezien vele misnoegde Walen zich primair naar hun Franse taalgenoten zullen richten. Ook het belang van de Vlaamse havens zal vermoedelijk afnemen, gezien zij vandaag veelal Waalse bulkgoederen verschepen.
-Wegens de instabiele transitieperiode zullen de rentelasten voor de Vlaamse staat sterk toenemen. Buitenlandse geldschieters zullen hogere tarieven aanrekenen.
We kunnen enkel hopen dat de onderhandelaars zich weten te onttrekken aan de spiraal van separatische wanklanken, om tot een evenwichtig, degelijk onderhandeld regeerakkoord tekomen. Bevoegdheidsverschuivingen zijn binnen ons huidige staatsbestel noodzakelijk om tot coherentere takenpakketten te komen voor zowel de federale als de deelstatelijke besturen. Dit kan echter binnen een serene, volwassen sfeer en hoeft niet gepaard te gaan met luid tromgeroffel en misplaatste oneliners.
Hopelijk valt CD&V niet ten prooi aan het syndroom van Stockholm: gegijzeld door de extremisten van NV-a, vertoont ze met de dag immers meer en meer sympathie voor haar gijzelnemers...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Je blog wordt ook in Keerbergen gelezen !!!! :-)
Ik hoop trouwens dat je in de Kern beland! Vernieuwing is nodig...
Hou me op de hoogte van jullie activiteiten.
groeten,
Steven
Moeten we dan misschien terug naar de methode Verhofstadt: elke toegeving doen die de Franstaligen eisen om alzo het land te redden. (Of lees: de postjes te redden)
Guy Verhofstadt was misschien geen terrorist maar wel een egoïst. De enige maatregelen die hij genomen heeft waren die om zíjn postje van premier te behouden. Geef me dan maar liever principiële politici die voet bij stuk houden zolang de maatregelen die zij willen niet genomen worden. Maar iemand met principes is tegenwoordig blijkbaar een terrorist...
Ik had de laatste weken de indruk dat er sinds 10 juni een nieuwe wind waaide door open-VLD. Dat ze eindelijk nog eens zouden opkomen voor hun standpunten in de plaats van schoothond van de Franstaligen te zijn. Daar leek het op. Ze hielden mee voet bij stuk in de formatiegesprekken. Ze vormden een Vlaams front.
Een Vlaams front dat enkel stand kan houden dankzij een grote overwinning van de partij die aan het volk had duidelijk gemaakt dat ze voluit voor de staatshervorming zouden gaan. Mét tromgeroffel en mét oneliners: maar het volk heeft de boodschap begrepen. En aangezien we nog altijd in een democratie leven lijkt het me niet meer dan normaal dat een partij na zo'n overwinning ook tracht te verwezenlijken wat ze belooft hebben.
Als ik dit lees krijg ik echter andere indrukken over de open-VLD. Ondanks het feit dat de schuld voor de impasse aan beide zijden van de taalgrens moet gezocht worden wordt er vanuit open-VLD naar de CD&V gewezen. Van het Vlaamse front schiet er blijkbaar niks meer over. Voet bij stuk houden mag niet want dan splitst het land onvermijdelijk en krijgen de "terroristen" hun zin. Dat lijkt me nogal een zeer enge visie op de zaak. We hebben het hier dan blijkbaar toch nog over dezelfde VLD'ers die hun verkiezingsbeloften willen breken om een postje te kunnen bemachtigen. Manier bij uitstek om dat te doen: De Franstaligen paaien. Tot dusver de geloofwaardigheid van onze democratie. Tot dusver de nieuwe VLD...
Beste anoniem,
U schiet met scherp op Open VLD, alsof zij plat op de buik zouden gaan voor de Franstalige landgenoten. Dat is evenwel niet zo en dat zal ik proberen te ontkrachten.
De kaarten zijn zo geschud dat Open VLD samen met CD&V - N-VA aan Vlaamse zijde de regeringsonderhandelingen voeren. Nochtans zijn ze met verschillende actiepunten naar de verkiezingen getrokken. Voor Open VLD is de staatshervorming nooit een doel op zich geweest; het is wel zo dat de Open VLD pleit voor homogene bevoegdheidspakketten om zo tot een 'goed bestuur' (om in CD&V termen te blijven) voor de burger te komen. CD&V - N-VA is naar de verkiezingen getrokken met een groot luik staatshervorming, geïnspireerd door Bart De Wever en de zijnen. De verkiezingen hebben beslist dat deze twee partijen samen Vlaanderen moeten vertegenwoordigen.
Open VLD voert geen strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen, wel voor een degelijk bestuur. Wat de arbeidsmarkt betreft, is het inderdaad zo dat dit beter op deelstaatniveau kan verwezenlijkt worden, om kort op de bal te spelen. Voor andere kwesties, bijvoorbeeld het dossier van de nachtvluchten, zou de materie beter volledig overgeheveld worden naar het federale niveau. Om nog maar te zwijgen van het probleem met het versnipperde jeugdsanctierecht.
CD&V en vooral N-VA pleiten alleen maar voor een staatshervorming in één richting, zijnde voor Vlaanderen, onder het mom alsof dit ook automatisch beter voor de burger zou zijn. Voor Open VLD is de staatshervorming geen doel op zich, wel een noodzakelijke stap nodig om tot een beter bestuur te komen.
Wanner dus Bart Somers en Jo Vandeurzen samen een persconferentie geven waarop ze verkondigen dat het Vlaams front op één lijn staat, is dit niet gelogen. Alleen staan beide partijen er met een andere finaliteit (een beter bestuur tegenover een verregaande staatshervorming in één richting). Wat de auteur van dit opiniestuk N-VA verwijt is dat ze de koers van CD&V zo sterk bepalen dat het schip weleens op de klippen gaat kunnen lopen. Voet bij stuk houden is een mooi uitgangspunt, maar in het huidige Belgische staatsbestel is het noodzakelijk om water bij de wijn te doen. Een compromis bestaat namelijk uit twee tegengestelde posities die naar elkaar dienen toe te groeien, door gezond verstand aan beide kanten. Bij Open VLD is dat gezond verstand er. Hopelijk beseft het Vlaams Kartel ook dat stoere taal alleen de burger niet gaan verder helpen.
Uiteraard moeten de Vlaamse partijen niet plat op de buik gaan voor de Franstalige eisen en moeten ze samen een sterk front vormen, want het voorgaande geldt uiteraard ook voor onze Waalse vrienden; ook zij moeten met een realistische kijk de onderhandelingen tegemoet gaan.
De vraag is dus of CD&V (met Leterme op kop) zijn 'goed bestuur' kan verwezenlijken zolang zijn kartelpartner N-VA straffe communautaire taal blijft spreken. Want voorlopig lijkt het er inderdaad op alsof N-VA de regeringsonderhandelingen gijzelt. Niet door hun wil om een staatshervorming en een beter bestuur te realiseren, wel door hun achterliggende bedoeling, die volgens mij geen beter bestuur is, maar wel een onafhankelijk Vlaanderen.
Hoe pijnlijk het ook is, uiteindelijk kom ik alweer uit bij het kartel dat gevormd is tussen CD&V en N-VA. Wat mij betreft, liggen beiden te ver uit elkaar om lang stand te houden. CD&V is geen separatistische partij en zal dat ook nooit worden. N-VA is dat, ook al beweren sommigen anders, volgens mij nog wel. Benieuwd hoelang het duurt eer het kartel helemaal onbestuurbaar gaat worden en vooral... wie als eerste toegevingen zal moeten doen. Open VLD hoopt alvast dat de redelijkheid het zal halen van het 'Alles voor Vlaanderen'-sentiment.
Jeroen
Die laatste zin moet zijn:
'Ik hoop alvast (samen met Open VLD) dat de redelijkheid het zal halen van het 'Alles voor Vlaanderen'-sentiment."
Het is uiteraard mijn persoonlijke mening, dus dan komt die laatste zin een beetje over alsof ik in naam van Open VLD spreek, wat ik uiteraard niet doe. Ik probeer alleen maar mijn visie weer te geven.
Jeroen
toch frappant dat op een moment waar Vlamingen en Franstaligen hardnekkig voet bij stuk proberen te houden, de eerste roep om water bij de wijn te doen komt van bij de open-VLD...
Zolang de Franstalige voet bij stuk houden hoop ik dat de Vlamingen dat ook doen. Maar mijns inziens komt de roep van de open-VLD'ers om water bij de wijn te doen er nog altijd uit eigenbelang. Ze weten dat een regering enkel mogelijk is met CD&V en ze hebben schrik dat het kartel de regeringsvorming zou ondermijnen. Dat betekent geen of uitgestelde ministers voor de partij en dat mag niet gebeuren. Dat er een (ook al is het voor hen een minieme) staatshervorming moet gebeuren is dan plots ondergeschikt.
Ik vind de visie op de NV-A bovendien redelijk overroepen. Bart De Wever is de laatste weken bijna niet meer aanwezig geweest op de onderhandelingen omdat Vandeurzen in naam van het kartel het woord voert. Bovendien is er met CD&V een afspraak over een programma: tot daar en niet verder. Bart De Wever is integer genoeg zich daar aan te houden. Ze zullen niet meer eisen dan wat men overeengekomen is. En wat men overeengekomen is lijkt me niet overdreven...
Onderhandelen is een spel van geven en nemen. Als beide zijden voet bij stuk houden riskeer je in een verlies-verlies situatie te komen. Het pleit in het voordeel van OpenVLD dat ze (voor deze keer) dit realisme aan de dag leggen en dat ze zich niet laten verleiden tot een tsjeven-populisme. Eerst veel beloven om daarna in een grote bocht het omgekeerde te beweren getuigt van een misprijzende houding ten aanzien van de kiezer.
Overigens groeten uit Geel (F.B.)
Een reactie posten